In die periode bood Elisabeth Raith-Paula voor de eerste keer een lezing aan als een freelance docente aan de Fachhochschule für Sozialpädagogik in München met de titel: “De stille taal van mijn lichaam”. Sindsdien mocht ze – tot op heden – talloze jonge studenten de complexe biologische processen rond de ‘vruchtbaarheid van man en vrouw’ in ‘de taal van het hart’, vertalen, d.w.z. in een taal met beelden en vergelijkingen, zodat ze kunnen begrijpen wat het in werkelijkheid is: niets minder dan een wonder! Nu konden ze de vreemde tekens en de symptomen van hun lichaam eindelijk begrijpen, positief accepteren en er competent mee omgaan.
Één vraag kwam altijd terug: “Waarom horen we die dingen nu pas? Waarom staat dat niet in de jongerenbladen? Waarom leren we dat niet in de biologieles? Hadden we dat in onze puberteit leren kennen, dan was onze initiatie in het leven als vrouw heel anders geweest!”